Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Παρασιτική Αρχιτεκτονική _ Βασιλική Κακοσίμου

Ο παρασιτισμός είναι φαινόμενο που παρουσιάζεται στη φύση. Συνίσταται  στη συμβίωση δύο οργανισμών, του παράσιτου και του ξενιστή. Το παράσιτο εκμεταλλεύεται τον ξενιστή στον οποίο προσκολλάται ώστε να επιβιώσει, αν και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες και ο ξενιστής επωφελείται. Η παρασιτική αρχιτεκτονική μιμείται το φαινόμενο αυτό, με τα κτίρια να παίζουν το ρόλο των ζωντανών οργανισμών.
Η παρασιτική αρχιτεκτονική δεν είναι νέο φαινόμενο. Ξεκίνησε ανεπίσημα με τη μορφή πρόχειρων καταλυμάτων προσκολλημένων σε ήδη υπάρχοντα κτίρια, με στόχο την επέκταση του χώρου ή τη στέγαση. Πλέον έχει παγιωθεί, έχει γίνει πιο προγραμματισμένη και σταθερή,  και έχει να επιδείξει αξιόλογα παραδείγματα κατασκευών που συμβιώνουν και αλληλοεξαρτώνται. Όπως και στη φύση, έτσι και στα κτίρια εμφανίζονται διαφορετικές μορφές αυτής της συμβίωσης, με το παράσιτο να επωφελείται, ενώ ο ξενιστής κατά περίπτωση βλάπτεται, επωφελείται ή, τέλος, μένει ανεπηρέαστος.
Συχνά, οι παρασιτικές κατασκευές είναι εφήμερες και τοποθετούνται έτσι ώστε να μην τραυματίσουν το κτίριο που τις φιλοξενεί. Άλλες φορές, πάλι, οι προσθήκες αυτές αλλοιώνουν το υφιστάμενο κτίριο ως προς τη μορφή και το χαρακτήρα του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, μέσω της παρασιτικής αρχιτεκτονικής εισάγονται νέες ιδέες περί χωρικής αντίληψης. Κτίρια-καλούπια μετασχηματίζονται μιμούμενα ζωντανούς οργανισμούς που μεταβάλλονται ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες θα βρεθούν, σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν.
Βέβαια, ο ρόλος της παρασιτικής αρχιτεκτονικής είναι βαθύτερος από αυτόν του μετασχηματισμού ενός κτιρίου. Συχνά αντανακλά τα προβλήματα και τις ανάγκες μιας κοινωνίας, με συχνότερη την ανάγκη για χώρο στις πυκνοδομημένες πόλεις. Έτσι, ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο μετασχηματίζεται εσωτερικά ώστε να στεγάσει κοινωνικές κατοικίες, ενώ ένας  παλιός σιδηροδρομικός σταθμός δέχεται μια επέκταση ώστε να καλύψει τις ανάγκες μιας υπηρεσίας για χώρο.
Επιπλέον, ο δυναμικός χαρακτήρας της παρασιτικής αρχιτεκτονικής εισάγει νέα δεδομένα στον τρόπο που βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον της πόλης. Εμφανίζεται, για παράδειγμα, η τάση για ελαφριές, μεταφερόμενες κατασκευές μικρής κλίμακας που θα στεγάσουν πληθυσμούς σε ανάγκη, συμφιλιώνοντας τη νομαδική με την αστική ζωή. Μεσολαβεί ανάμεσα στην πόλη και στις κοινωνικές της δομές μέσω των αυθόρμητων και καινοτόμων διαδικασιών της, κι έτσι, σαν αποτέλεσμα, εντάσσει στις δομές αυτές τις υποκουλτούρες που αναπτύσσονται σε αυτή. Ξενιστής πλέον είναι η πόλη και όχι το κτίριο και στόχος είναι η κοινωνία, ως άλλο ανοσοποιητικό σύστημα, να δεχθεί αυτή την αλλαγή χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις και να συμβιώσει με το νέο οργανισμό.

Πηγές:

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)